Konferencja "Katyń i Stan wojenny w Polsce"

7 listopada 2009 roku odbyła się w Płocku konferencja pt.

"Katyń i Stan wojenny w Polsce”

 W spotkaniu udział wzięli:

Stefan Melak – Przewodniczący Komitetu Katyńskiego

Temat: „Katyń-zaplanowane ludobójstwo”

Grzegorz Majchrzak –Instytut Pamięci Narodowej

Temat: „Stan wojenny w Polsce”

Organizatorzy:

Przewodniczący Wspólnoty Samorządowej w Płocku – Krzysztof Pietrzak

Przewodnicząca Katolickiego Stow. „Civitas Christiana” w Płocku – Helena Kowalska

Prezes Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy „Mazowsze” w Płocku – Ignacy Sobczak

„Katyń-zaplanowane ludobójstwo”

Dokonano mordu dlatego, że byli Polakami, że bronili godności narodowej. Zginęli, bo nie chcieli żyć w atmosferze więziennej, którą wróg przygotował i w niej bytować kazał. Zbrodnia Katyńska to skrytobójczy mord dokonany przez Sowietów na blisko 22 tysiącach obywatelach państwa polskiego, których po wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski 17 września 1939 r. – wzięto do niewoli lub aresztowano. Ofiarami byli głównie znaczący obywatele państwa polskiego: oficerowie Wojska Polskiego i policji, urzędnicy administracji państwowej oraz przedstawiciele intelektualnych i kulturalnych elit Polski. Zginęli zakopani bezimiennie w masowych dołach cmentarnych co najmniej w pięciu miejscach na terenie Związku Sowieckiego.

Jeńcy z trzech obozów specjalnych NKWD transportowani byli pociągami w kwietniu –maju 1940 r. do miejsc egzekucji: Katynia (obóz w Kozielsku), Kalinina (obóz w Ostaszkowie), Charkowa (obóz w Starobielsku). Zabici w Kalininie (obecnie Twer) zakopani zostali w Miednoje. Pozostali, przetrzymywani w więzieniach i tam mordowani, grzebani byli w nieustalonych dotąd miejscach; znane są dwa w białoruskiej i ukraińskiej republice ZSRR (Kuropaty pod Mińskiem i Bykownia pod Kijowem). Władze sowieckie odpowiedziały taktyką zrzucenia winy na Niemców, którzy rzekomo mieli wymordować Polaków po wejściu na te tereny w 1941 roku.

Do sądzenia winnych za tę zbrodnię nigdy nie doszło. Chociaż znani są ci, którzy decyzję o niej podjęli, a także ponad stu wykonawców (ujawniona została lista nagrodzonych za akcję „rozładowania obozów”). Jednak śledztwo po stronie rosyjskiej zostało przerwane, a władze Rosji odmawiają komentarzy na ten temat. Po zbrodni istnieje materialny ślad. Trzy zbudowane przez Polaków cmentarze – w Katyniu, Miednoje i Charkowie - gdzie każdy z blisko 15 tysięcy polskich jeńców jest imiennie upamiętniony. Jednak dotąd za te zbrodnie nikt nie został ukarany.

„Stan wojenny w Polsce”

Stan wojenny w Polsce przygotowywany był od sierpnia 1980, uzasadniany groźbą zamachu stanu i przejęcia władzy przez opozycję skupioną w "Solidarności". Zablokowano połączenia telefoniczne, wprowadzono godzinę milicyjną do maja 1982, zakazano strajków i manifestacji, zawieszono działalność organizacji społecznych i związków zawodowych np. "Solidarność". Jednocześnie internowano według list przygotowanych już w marcu 1981 roku około 6,5 tys. działaczy opozycyjnych. Społeczeństwo w szerokim zakresie podjęło bojkot kontrolowanych przez władze organizacji i instytucji, powstał podziemny ruch prasowo-wydawniczy, np. radio "Solidarność".

Stan wojenny był jednym z najbardziej znaczących wydarzeń w najnowszej historii Polski. Zdeptane zostały nadzieje społeczeństwa polskiego. Stan wojenny uderzył we wszelkie wartości jednoczące społeczeństwo, a postawił: na atomizację i zastraszenie. Komunistyczna władza, po udanej pacyfikacji, zrobiła wszystko, by jak najwięcej Polaków wciągnąć do gry po swojej stronie. Wprowadzenie Stanu wojennego w Polsce wywołało ogromny oddźwięk w świecie. Przywódcy wielu państw demokratycznych potępili akcje wojskową przeciw społeczeństwu polskiemu, Kościół aktywnie włączył się do pomocy charytatywnej, prawnej i duszpasterskiej stając w obronie obywateli polskich, w obronie Solidarności.

Stan wojenny został zawieszony 31 XII 1982, zniesiony 22 VII 1983.